فیلم درباره فعالیت های یک معمار موتور سوار آمریکایی دوستدار محیط زیست به نام Mike Reynolds است. او چند دهه تلاش کرده تا خانه های خود-بسنده ای درست کند که به طور کلی بی نیاز از منابع انرژی شهرها و سرویس هایی از قبیل آب و فاضلاب شهری باشند. مصالحی که او برای این کار استفاده می کند از جمله شامل مواد دور ریختنی مانند لاستیک اتومبیل و  بطری نوشیدنی است. او کار خود را از دهه ی 70(؟) میلادی آغاز کرده و  هر پروژه برایش تجربه ای نو بوده است. در این چند دهه گاهی ساکنان خانه هایی که او ساخته او را به دادگاه کشانده اند زیرا مدعی بوده اند که در این خانه ها آسایش کافی نداشته اند. او طی این ماجراهای قضایی گواهینامه ی معماری خود را از دست می دهد و از آن بدتر این که دادگاه اساسا ساختن چنین منازلی را ممنوع می کند.

او از پا نمی نشیند و کار را از طریق مجلس ایالتی دنبال می کند. هدف او این است که قوانین موجود که راه را بر ساخت چنین خانه هایی بسته اند اصلاح کند. راه و چاه مجلس قانون گذاری و کانال های کار چاق کنی آن برای او که موتور سواری بیابان گرد است نا آشناست و  برای پیش بردن کارش راه سختی در پیش دارد. نهایتا بوروکراسی پیچیده ی مجلس او را شکست می دهد و طرح او رای نمی آورد. همزمان می بینیم که او و عده ای آدمِ داوطلب برای ساختن خانه های ارزان و سازگار با محیط زیست، به مناطق سونامی زده ی شرق آسیا سفر می کنند. در پایان فیلم باخبر می شویم که پس از اتمام فیلم برداری، او طرح را دوباره به مجلس برده و این بار موفق شده آن را تصویب کند.