شبِ جشن و شادی بود. برگزاری دو جشنِ ازدواج، باعث شده بود که صدها تن از خویشاوندان و دوستانِ عروس و داماد، برای شرکت در جشن، در یک باغِ عمومی دورِ هم جمع شوند و به پای‌کوبی و شادمانی بپردازند. ناگهان چشمِ بسیاری از افرادی که در محل جشن در فضای باز شرکت داشتند، شروع به سوزش کرد. بویی شبیه به بوی فلفل تند به مشام می‌رسید. ظرفِ چند دقیق، صدها نفر به سرفه کردن و نفس‌نفس افتادند. این، آغازِ فاجعه‌ای زیست‌محیطی در شهرِ «بوپالِ» هند بود که حدود ۲۰ هزار نفر کشته و ۱۰۰ هزار نفر مجروح بر جای گذاشت.

فاجعه‌ی زیست‌محیطی و انسانیِ شهر بوپال، چیزی بیش از یک ماجرای خبری است. اگر ما از این‌گونه حوادثِ تاریخی برای آموختن بهره نبریم، خود تبدیل به همد‌ستانِ فاجعه خواهیم شد. بوپال یک اتفاق‌ گذرا نیست، بلکه سرنوشت تمام جهان است.

متن کامل را در مجلهٔ «دیدار» بخوانید: